Setelah beberapa hari berada di luar kawasan, nekcun rasa badan dah lenguh-lenguh, penat dan perlu berbuat sesuatu untuk memulihkan stamina. Jadi pagi tadi nekcun ke Kelab untuk mengeluarkan peluh di gym.
Nasib baik ada beberapa kekawan yang selalu nekcun jumpa di gym juga ada datang untuk mengeluarkan peluh pagi tadi. Dan biasalah… selepas berjaya mengeluarkan peluh beberapa titik, kami akan berkumpul pula di coffee house untuk mengganti peluh yang sudah menitik tadi…
“Hai Hajah… lama tak nampak kat gym, pergi mana?” Datin J membuka bicara.
“Ada kerja sikit kat luar kawasan. Baru baliklah ni…” balas nekcun.
“Oh!.. iyalah kan, sekarang musim cuti sekolah… ramai orang yang keluar kawasan…” ujar Datin J lagi.
“Eeemm… saya pun ingat nak ajak hubby pergi balik kampong minggu ni, tetapi dia tak mahu! Kesihan tengok bebudak kat rumah tu yang dah berangan-angan nak balik rumah Tok Wan dia!” Puan Ummi pula menyampok.
“Entahlah!... my hubby pun tak mahu pergi mana-mana dua minggu ni!... dia kata nak duduk di rumah sahaja!.. I pun hairan juga…” Mrs. Khor pula menambah.
“Eh… eloklah tu… kan elok kalau hubby-hubby kita nak duduk di rumah sajer!... tentu dia tak akan merayap tak tentu hala lagi!.. sekurang-kurangnya tidaklah kita susah hati memikirkan ke mana mereka pergi!..” sambil tertawa kecil Datin J berkata.
“Alaah!... kalau duduk di rumah tu dia melayan atau menolong kita buat kerja rumah tak mengapalah!... ini tidak!... asyik dok mengadap TV. Dah tu, siap suruh kita sediakan air kopi power root lah, tongkat ali lah dan macam-macam lagi… kononya nak tahan mengantuk!...” omel Pn. Ummi pula.
“Eh!... untuk apa pulak tu?” Puan Jee yang senyap sahaja dari tadi mula bertanya hairan.
“Eeeemmm… dah mula baliklah mereka tu…” rungut Mrs. Khor.
“Entah!... saya pun geram kekadang tu!... anak-anak yang lelaki kat rumah tu pun dah terikut-ikut perangai ayah mereka… semuanya kaki Bola!.. sanggup berjam-jam duduk depan TV, macamlah mereka tu pandai sangat main bola!...” Datin J turut merungut.
“Tak apalah Tin… biarlah mereka tu kaki bola dari macam-mcam kaki yang lain!...” ujar nekcun, sengaja mahu mengusik Datin J.
“Eh!... macam-macam kaki? Kaki apa tu?” berkerut-kerut dahi Mrs. Khor cuba memahami kata-kata nekcun tadi.
“Laaa… you tak tahu ke orang lelaki ni banyak kaki… boleh dikatakan semua lelaki suka banyak kaki!.. macam-macam jenis kaki mereka suka, sampai kekadang kita tak terkira dibuatnya!...” Puan Ummi pula seronok menambah serbuk perasa pada usikan nekcun tadi.
“Haiya!.. you jangan bikin gua peninglah, Ummi… mana orang lelaki ada lebih kaki… semua orang sama macam kita maaa… dua kaki jugak!..” Mrs. Khor menjawab, sengaja dengan pelat tionghuanya.
Kelihatan Mrs. Khor menggaru-garu kepalanya yang tak gatal itu. Mungkin pening dengan kata-kata Pn. Ummi tadi.
“Khor… your hubby suka tengok bola tak?”
“Suka!”
“Itu sudah kaki bola!”
“Dia suka minum minuman keras tak?”
“Suka tapi tak banyaklah!...” jawab Mrs. Khor, jujur.
“Itu sudah boleh kira macam kaki botol lah!”
“Dia suka tengok wayang?”
“Cerita bagus, mesti dia suka tengok!”
“Itu namanya kaki wayang!”
“Dia suka beli magnum ka?”
“Selalulah… mana tahu boleh menang, gua boleh jadi kaya lorrr…”
“Itu kita sebut kaki judi!..”
“Dia suka bawa perempuan lain tak?”
“Haiya!... kalau itu dia bikin, gua kasih ketuk dia punya kepala sampai pecah lorrr!...” balas Mrs. Khor sambil mengetapkan bibirnya.
“Itu macam… you banyak nasib baik sebab you punya hubby bukan kaki perempuan!” balas Puan Ummi sambil terus terkekeh-kekeh.
“Hah!... sekarang you kira… sudah berapa banyak kaki your hubby ada?” nekcun pula menyampok.
“Haiya!... itu punya kaki kah?... Kalau itu kaki, gua pun tahu maaa…” jawab Mrs. Khor sambil turut tertawa berdekah-dekah.
Eeemmm… banyaknya kaki lelaki ya!... macam mana dengan orang perempuan, ada banyak kaki jugak ke?... Tak beranilah nekcun nak komen kerana zaman sekarang ni dah tak ada yang mustahil antara lelaki dan perempuan. Apa yang lelaki boleh buat semuanya boleh jugak dilakukan oleh perempuan!..
Tetapi… apa-apa hal pun, sukalah nekcun nak mengingatkan diri nekcun, suami dan anak-anak nekcun sendiri supaya berhati-hatilah bila dah mula nak ada ‘kaki’. Buatlah ‘kaki’ yang boleh memberi manfa’at kepada kehidupan kita di dunia dan akhirat kerana semua pancaindera dan anggota tubuh badan kita, termasuklah kaki tangan kita semua boleh berkata-kata ketika di dalam kubur dan di padang mashar nanti.
Sekadar ingat mengingati…
P/s: Bila berbual-bual begini, tiba-tiba terasa rindu pada member mini parlimen di cafeteria di pejabat lama nekcun. Atok Li dan Kak Haiza, apa khabar sekarang?... ada ke isu-isu baru?... hehehe…
7 comments:
wakakakk..
kalau sakit kaki pun boleh fening kepala lorr.. hehehhe
jap.. me nak buat entri 'banyaknya mulut pompuan'.. ekeke
nasib baik saya cuma kaki blog dan kaki pancing
makan sop kaki ayam pon beshhh... PEACE...
Err.... Tie pulak kaki makan, hihihi...
salam...bagus nasihat tu, buat 'kaki' baru yg boleh dimanfaatkan..kalau hubby2 baca ntry ni, bagus yek..
Maza, kaki kalau dijaga dengan baik,tidak akan sakit!...janganlah bawa kaki main longkang, mestilah sakit!... hehehe...
----
En-me, nekcun tak tahu pulak pompuan banyak mulut, iya ke?...
----
Izman, kaki pancing tu pun kena hati-hati jugak... takut tersalah pancing jadi kaki lain pulak!... hehehe...
---
Dkama, sop kaki lembu lagi beesshhh...
----
Tie, samalah macam nekcun... pantang ada... semua kebas!... hehehe...
---
Sal, suruh-suruhlah hubby jengok-jengok blog nekcun ni...hehehe...
Post a Comment