Jalan-jalan, luas pandangan...

Sejak dari hari Juma’at lepas sehingga semalam nekcun mengikut Atok atas satu urusan rasmi di Pantai Timur. Walaupun pada mulanya kami merancang nak naik kapal terbang, tetapi bila kami bercadang hendak menyinggah-nyinggah di beberapa tempat sambil membawa cucu kami yang seorang tu, akhirnya kami pergi dengan kereta sahaja.

Sesekali travel dengan kereta memang agak menyeronokkan. Cucu nekcun pun turut seronok bila kami berhenti makan-makan dan menyinggah-nyinggah di Kuantan dan Cherating sebelum meneruskan perjalanan ke Tanjung Jara. Nekcun dan atok terasa macam masa muda-muda dulu ketika berjalan membawa anak-anak yang masih kecil. Sekejap-sekejap kena berhenti kerana cucu nak buang airlah, nak bancuh susulah dan macam-macam lagi.

Tapi apa yang menyeronokkan nekcun ialah bila kami singgah makan dan cucu sebok nak itu ini, maka terpaksalah atok melayan kerenahnya.

Nekcun perasan ada beberapa orang yang tak henti memerhatikan kami. Mungkin mereka mengutuk kami agaknya: “Tu ler… kahwin lewat-lewat… kan susah!... dah tua masih ada anak kecil!...”

Tak kurang juga, beberapa orang yang bertanya: “Anak bungsu ke ni?”
Atok dan nekcun hanya tersengeh bila orang bertanya begitu. Namun ada juga yang tak percaya bila kami beritahu yang itu adalah cucu kami. Masa tu, nekcun terperasan lah pulak diri ini masih muda… hehehe…

Dalam perjalanan balik kami singgah di R & R Temerloh untuk bersolat. Tapi nekcun rasa agak kesal dengan sikap seorang gadis yang agak kurang menyenangkan ramai pengunjung di surau itu. Sikapnya yang seolah tidak menghiraukan keujudan orang lain amat memualkan.

Apa yang nekcun kesalkan ialah, dia bercakap dalam telefon dengan suara yang agak kuat yang nekcun rasa boleh mengganggu jemaah lain yang sedang khusyuk bersolat. Bukan setakat bercakap dalam telefon, malah dengan mulutnya yang pot-pet-pot-pet tu dia menghadap cermin yang kebetulan hanya ada satu sahaja di surau itu untuk bersolek dan melilit tudungnya tak sudah-sudah.

Bayangkanlah macam mana keadaannya... bercakap dalam telefon dengan telefon di kepit antara telinga dan lehernya, kemudian dia sebuk mencalit dan mewarna mata dan pipinya...(make-up ler tuh!) dan kemudian nak lilit tudung kat kepala!... tentulah susah dan memakan masa yang agak lama sehingga orang lain tidak boleh hendak menggunakan cermin muka tersebut!... Dah tu, suaranya pula boleh mengganggu orang lain yang sedang solat!... Adakah itu perangai seorang Muslimah?...

Eeemmm.. geram betul nekcun dibuatnya!... akhirnya nekcun cuit bahunya dan kata: ”Dik, kalau nak bercakap dalam telefon, boleh cakap kat luar tak? Kalau nak make-up lama-lama macam ni, boleh pergi kat toilet tak? Kat dalam surau ni orang nak solat dan cermin ni orang lain pun nak guna juga untuk betulkan tudung!... kalau telefon tersepit kat telinga, memanglah susah nak pakai tudung!...”

Nekcun lihat orang lain yang ada di situ pun turut mengiyakan teguran nekcun itu!... dan gadis itu, dengan sikap ’kurang ajar’nya menarik muka masam lalu memutuskan talian telefonnya sebelum keluar dengan tudung yang masih tidak terlilit. Mungkin berasa malu kerana semua orang memandang kepadanya denga pandangan yang jelik!...

Eeeemm.... entahlah!... nekcun pun tak tahu apa nak kata bila ada orang-orang yang tidak peka kepada keperluan orang lain terhadap ’harta awam’. Mungkin juga itu disebabkan ilmu ugama yang agak cetek!... mereka tidak faham bahawa dalam Islam, disamping mengerjakan solat 5 waktu yang diwajibkan, kita juga perlu berbuat baik sesama makhluk Allah yang lain dengan mengambil kira atau peka kepada ’harta awam’ yang perlu dikongsi bersama!...Wallahualam...